| یمنون بالغیب می‌باید مرا | زان ببستم روزن فانی سرا | |
| چون شکافم آسمان را در ظهور | چون بگویم هل تری فیها فطور | |
| تا درین ظلمت تحری گسترند | هر کسی رو جانبی می‌آورند | |
| مدتی معکوس باشد کارها | شحنه را دزد آورد بر دارها | |
| تا که بس سلطان و عالی‌همتی | بنده‌ی بنده‌ی خود آید مدتی | |
| بندگی در غیب آید خوب و گش | حفظ غیب آید در استعباد خوش | |
| کو که مدح شاه گوید پیش او | تا که در غیبت بود او شرم‌رو | |
| قلعه‌داری کز کنار مملکت | دور از سلطان و سایه‌ی سلطنت | |
| پاس دارد قلعه را از دشمنان | قلعه نفروشد به مالی بی‌کران | |
| غایب از شه در کنار ثغرها | همچو حاضر او نگه دارد وفا | |
| پیش شه او به بود از دیگران | که به خدمت حاضرند و جان‌فشان | |
| پس بغیبت نیم ذره حفظ کار | به که اندر حاضری زان صد هزار | |
| طاعت و ایمان کنون محمود شد | بعد مرگ اندر عیان مردود شد | |
| چونک غیب و غایب و روپوش به | پس لبان بر بند و لب خاموش به | |
| ای برادر دست وادار از سخن | خود خدا پیدا کند علم لدن | |
| پس بود خورشید را رویش گواه | ای شیء اعظم الشاهد اله | |
| نه بگویم چون قرین شد در بیان | هم خدا و هم ملک هم عالمان | |
| یشهد الله و الملک و اهل العلوم | انه لا رب الا من یدوم | |
| چون گواهی داد حق کی بود ملک | تا شود اندر گواهی مشترک | |
| زانک شعشاع و حضور آفتاب | بر نتابد چشم و دلهای خراب |