| علمهای اهل دل حمالشان | علمهای اهل تن احمالشان | |
| علم چون بر دل زند یاری شود | علم چون بر تن زند باری شود | |
| گفت ایزد یحمل اسفاره | بار باشد علم کان نبود ز هو | |
| علم کان نبود ز هو بی واسطه | آن نپاید همچو رنگ ماشطه | |
| لیک چون این بار را نیکو کشی | بار بر گیرند و بخشندت خوشی | |
| هین مکش بهر هوا آن بار علم | تا ببینی در درون انبار علم | |
| تا که بر رهوار علم آیی سوار | بعد از آن افتد ترا از دوش بار | |
| از هواها کی رهی بی جام هو | ای ز هو قانع شده با نام هو | |
| از صفت وز نام چه زاید خیال | و آن خیالش هست دلال وصال | |
| دیده‌ای دلال بی مدلول هیچ | تا نباشد جاده نبود غول هیچ | |
| هیچ نامی بی حقیقت دیده‌ای | یا ز گاف و لام گل گل چیده‌ای | |
| اسم خواندی رو مسمی را بجو | مه به بالا دان نه اندر آب جو | |
| گر ز نام و حرف خواهی بگذری | پاک کن خود را ز خود هین یکسری | |
| همچو آهن ز آهنی بی رنگ شو | در ریاضت آینه‌ی بی زنگ شو | |
| خویش را صافی کن از اوصاف خود | تا ببینی ذات پاک صاف خود | |
| بینی اندر دل علوم انبیا | بی کتاب و بی معید و اوستا | |
| گفت پیغامبر که هست از امتم | کو بود هم گوهر و هم همتم | |
| مر مرا زان نور بیند جانشان | که من ایشان را همی‌بینم بدان | |
| بی صحیحین و احادیث و روات | بلک اندر مشرب آب حیات | |
| سر امسینا لکردیا بدان | راز اصبحنا عرابیا بخوان |