| بشنو الفاظ حکیم پرده‌ای | سر همانجا نه که باده خورده‌ای | |
| چونک از میخانه مستی ضال شد | تسخر و بازیچه‌ی اطفال شد | |
| می‌فتد او سو به سو بر هر رهی | در گل و می‌خنددش هر ابلهی | |
| او چنین و کودکان اندر پیش | بی‌خبر از مستی و ذوق میش | |
| خلق اطفالند جز مست خدا | نیست بالغ جز رهیده از هوا | |
| گفت دنیا لعب و لهوست و شما | کودکیت و راست فرماید خدا | |
| از لعب بیرون نرفتی کودکی | بی ذکات روح کی باشد ذکی | |
| چون جماع طفل دان این شهوتی | که همی رانند اینجا ای فتی | |
| آن جماع طفل چه بود بازیی | با جماع رستمی و غازیی | |
| جنگ خلقان همچو جنگ کودکان | جمله بی‌معنی و بی‌مغز و مهان | |
| جمله با شمشیر چوبین جنگشان | جمله در لا ینفعی آهنگشان | |
| جمله شان گشته سواره بر نیی | کین براق ماست یا دلدل‌پیی | |
| حاملند و خود ز جهل افراشته | راکب و محمول ره پنداشته | |
| باش تا روزی که محمولان حق | اسپ‌تازان بگذرند از نه طبق | |
| تعرج الروح الیه و الملک | من عروج الروح یهتز الفلک | |
| همچو طفلان جمله‌تان دامن‌سوار | گوشه‌ی دامن گرفته اسپ‌وار | |
| از حق ان الظن لا یغنی رسید | مرکب ظن بر فلکها کی دوید | |
| اغلب الظنین فی ترجیح ذا | لا تماری الشمس فی توضیحها | |
| آنگهی بینید مرکبهای خویش | مرکبی سازیده‌ایت از پای خویش | |
| وهم و فکر و حس و ادراک شما | همچو نی دان مرکب کودک هلا |