| لیک نادر طالب آید کز فروغ | در حق او نافع آید آن دروغ | |
| او به قصد نیک خود جایی رسد | گرچه جان پنداشت و آن آمد جسد | |
| چون تحری در دل شب قبله را | قبله نی و آن نماز او روا | |
| مدعی را قحط جان اندر سرست | لیک ما را قحط نان بر ظاهرست | |
| ما چرا چون مدعی پنهان کنیم | بهر ناموس مزور جان کنیم |