| از غم و شادی نباشد جوش ما | با خیال و وهم نبود هوش ما | |
| حالتی دیگر بود کان نادرست | تو مشو منکر که حق بس قادرست | |
| تو قیاس از حالت انسان مکن | منزل اندر جور و در احسان مکن | |
| جور و احسان رنج و شادی حادثست | حادثان میرند و حقشان وارثست | |
| صبح شد ای صبح را صبح و پناه | عذر مخدومی حسام‌الدین بخواه | |
| عذرخواه عقل کل و جان توی | جان جان و تابش مرجان توی | |
| تافت نور صبح و ما از نور تو | در صبوحی با می منصور تو | |
| داده‌ی تو چون چنین دارد مرا | باده کی بود کو طرب آرد مرا | |
| باده در جوشش گدای جوش ماست | چرخ در گردش گدای هوش ماست | |
| باده از ما مست شد نه ما ازو | قالب از ما هست شد نه ما ازو | |
| ما چو زنبوریم و قالبها چو موم | خانه خانه کرده قالب را چو موم |