| ساحران در عهد فرعون لعین | چون مری کردند با موسی بکین | |
| لیک موسی را مقدم داشتند | ساحران او را مکرم داشتند | |
| زانک گفتندش که فرمان آن تست | گر همی خواهی عصا تو فکن نخست | |
| گفت نی اول شما ای ساحران | افکنید ان مکرها را درمیان | |
| این قدر تعظیم دینشان را خرید | کز مری آن دست و پاهاشان برید | |
| ساحران چون حق او بشناختند | دست و پا در جرم آن در باختند | |
| لقمه و نکته‌ست کامل را حلال | تو نه‌ای کامل مخور می‌باش لال | |
| چون تو گوشی او زبان نی جنس تو | گوشها را حق بفرمود انصتوا | |
| کودک اول چون بزاید شیرنوش | مدتی خامش بود او جمله گوش | |
| مدتی می‌بایدش لب دوختن | از سخن تا او سخن آموختن | |
| ور نباشد گوش و تی‌تی می‌کند | خویشتن را گنگ گیتی می‌کند | |
| کر اصلی کش نبد ز آغاز گوش | لال باشد کی کند در نطق جوش | |
| زانک اول سمع باید نطق را | سوی منطق از ره سمع اندر آ | |
| وادخلوا الابیات من ابوابها | واطلبوا الاغراض فی اسبابها | |
| نطق کان موقوف راه سمع نیست | جز که نطق خالق بی‌طمع نیست | |
| مبدعست او تابع استاد نی | مسند جمله ورا اسناد نی | |
| باقیان هم در حرف هم در مقال | تابع استاد و محتاج مثال | |
| زین سخن گر نیستی بیگانه‌ای | دلق و اشکی گیر در ویرانه‌ای | |
| زانک آدم زان عتاب از اشک رست | اشک تر باشد دم توبه‌پرست | |
| بهر گریه آمد آدم بر زمین | تا بود گریان و نالان و حزین |