| نار تو اینست نورت چون بود | ماتم این تا خود که سورت چون بود | |
| از حلاوتها که دارد جور تو | وز لطافت کس نیابد غور تو | |
| نالم و ترسم که او باور کند | وز کرم آن جور را کمتر کند | |
| عاشقم بر قهر و بر لطفش بجد | بوالعجب من عاشق این هر دو ضد | |
| والله ار زین خار در بستان شوم | همچو بلبل زین سبب نالان شوم | |
| این عجب بلبل که بگشاید دهان | تا خورد او خار را با گلستان | |
| این چه بلبل این نهنگ آتشیست | جمله ناخوشها ز عشق او را خوشیست | |
| عاشق کلست و خود کلست او | عاشق خویشست و عشق خویش‌جو |