بار دیگر ما به قصه آمدیم | ما از آن قصه برون خود کی شدیم | |
گر به جهل آییم آن زندان اوست | ور به علم آییم آن ایوان اوست | |
ور به خواب آییم مستان وییم | ور به بیداری به دستان وییم | |
ور بگرییم ابر پر زرق وییم | ور بخندیم آن زمان برق وییم | |
ور بخشم و جنگ عکس قهر اوست | ور بصلح و عذر عکس مهر اوست | |
ما کییم اندر جهان پیچ پیچ | چون الف او خود چه دارد هیچهیچ |