| ذوق جنس از جنس خود باشد یقین | ذوق جزو از کل خود باشد ببین | |
| یا مگر آن قابل جنسی بود | چون بدو پیوست جنس او شود | |
| همچو آب و نان که جنس ما نبود | گشت جنس ما و اندر ما فزود | |
| نقش جنسیت ندارد آب و نان | ز اعتبار آخر آن را جنس دان | |
| ور ز غیر جنس باشد ذوق ما | آن مگر مانند باشد جنس را | |
| آنک مانندست باشد عاریت | عاریت باقی نماند عاقبت | |
| مرغ را گر ذوق آید از صفیر | چونک جنس خود نیابد شد نفیر | |
| تشنه را گر ذوق آید از سراب | چون رسد در وی گریزد جوید آب | |
| مفلسان هم خوش شوند از زر قلب | لیک آن رسوا شود در دار ضرب | |
| تا زر اندودیت از ره نفکند | تا خیال کژ ترا چه نفکند | |
| از کلیله باز جو آن قصه را | واندر آن قصه طلب کن حصه را |