| تیغ در زرادخانه‌ی اولیاست | دیدن ایشان شما را کیمیاست | |
| جمله دانایان همین گفته همین | هست دانا رحمة للعالمین | |
| گر اناری می‌خری خندان بخر | تا دهد خنده ز دانه‌ی او خبر | |
| ای مبارک خنده‌اش کو از دهان | می‌نماید دل چو در از درج جان | |
| نامبارک خنده‌ی آن لاله بود | کز دهان او سیاهی دل نمود | |
| نار خندان باغ را خندان کند | صحبت مردانت از مردان کند | |
| گر تو سنگ صخره و مرمر شوی | چون به صاحب دل رسی گوهر شوی | |
| مهر پاکان درمیان جان نشان | دل مده الا به مهر دلخوشان | |
| کوی نومیدی مرو اومیدهاست | سوی تاریکی مرو خورشیدهاست | |
| دل ترا در کوی اهل دل کشد | تن ترا در حبس آب و گل کشد | |
| هین غذای دل بده از همدلی | رو بجو اقبال را از مقبلی |