| تو ز قرآن بازخوان تفسیر بیت | گفت ایزد ما رمیت اذ رمیت | |
| گر بپرانیم تیر آن نه ز ماست | ما کمان و تیراندازش خداست | |
| این نه جبر این معنی جباریست | ذکر جباری برای زاریست | |
| زاری ما شد دلیل اضطرار | خجلت ما شد دلیل اختیار | |
| گر نبودی اختیار این شرم چیست | وین دریغ و خجلت و آزرم چیست | |
| زجر شاگردان و استادان چراست | خاطر از تدبیرها گردان چراست | |
| ور تو گویی غافلست از جبر او | ماه حق پنهان کند در ابر رو | |
| هست این را خوش جواب ار بشنوی | بگذری از کفر و در دین بگروی | |
| حسرت و زاری گه بیماریست | وقت بیماری همه بیداریست | |
| آن زمان که می‌شوی بیمار تو | می‌کنی از جرم استغفار تو | |
| می‌نماید بر تو زشتی گنه | می‌کنی نیت که باز آیم به ره | |
| عهد و پیمان می‌کنی که بعد ازین | جز که طاعت نبودم کاری گزین | |
| پس یقین گشت این که بیماری ترا | می‌ببخشد هوش و بیداری ترا | |
| پس بدان این اصل را ای اصل‌جو | هر که را دردست او بردست بو | |
| هر که او بیدارتر پر دردتر | هر که او آگاه تر رخ زردتر | |
| گر ز جبرش آگهی زاریت کو | بینش زنجیر جباریت کو | |
| بسته در زنجیر چون شادی کند | کی اسیر حبس آزادی کند | |
| ور تو می‌بینی که پایت بسته‌اند | بر تو سرهنگان شه بنشسته‌اند | |
| پس تو سرهنگی مکن با عاجزان | زانک نبود طبع و خوی عاجز آن | |
| چون تو جبر او نمی‌بینی مگو | ور همی بینی نشان دید کو |