| راههای مختلف آسان شدست | هر یکی را ملتی چون جان شدست | |
| گر میسر کردن حق ره بدی | هر جهود و گبر ازو آگه بدی | |
| در یکی گفته میسر آن بود | که حیات دل غذای جان بود | |
| هر چه ذوق طبع باشد چون گذشت | بر نه آرد همچو شوره ریع و کشت | |
| جز پشیمانی نباشد ریع او | جز خسارت پیش نارد بیع او | |
| آن میسر نبود اندر عاقبت | نام او باشد معسر عاقبت | |
| تو معسر از میسر بازدان | عاقبت بنگر جمال این و آن | |
| در یکی گفته که استادی طلب | عاقبت‌بینی نیابی در حسب | |
| عاقبت دیدند هر گون ملتی | لاجرم گشتند اسیر زلتی | |
| عاقبت دیدن نباشد دست‌باف | ورنه کی بودی ز دینها اختلاف | |
| در یکی گفته که استا هم توی | زانک استا را شناسا هم توی | |
| مرد باش و سخره‌ی مردان مشو | رو سر خود گیر و سرگردان مشو | |
| در یکی گفته که این جمله یکیست | هر که او دو بیند احول مردکیست | |
| در یکی گفته که صد یک چون بود | این کی اندیشد مگر مجنون بود | |
| هر یکی قولیست ضد هم‌دگر | چون یکی باشد یکی زهر و شکر | |
| تا ز زهر و از شکر در نگذری | کی تو از گلزار وحدت بو بری | |
| این نمط وین نوع ده طومار و دو | بر نوشت آن دین عیسی را عدو |