| رو ز سایه آفتابی را بیاب | دامن شه شمس تبریزی بتاب | |
| ره ندانی جانب این سور و عرس | از ضیاء الحق حسام الدین بپرس | |
| ور حسد گیرد ترا در ره گلو | در حسد ابلیس را باشد غلو | |
| کو ز آدم ننگ دارد از حسد | با سعادت جنگ دارد از حسد | |
| عقبه‌ای زین صعب‌تر در راه نیست | ای خنک آنکش حسد همراه نیست | |
| این جسد خانه‌ی حسد آمد بدان | از حسد آلوده باشد خاندان | |
| گر جسد خانه‌ی حسد باشد ولیک | آن جسد را پاک کرد الله نیک | |
| طهرا بیتی بیان پاکیست | گنج نورست ار طلسمش خاکیست | |
| چون کنی بر بی‌حسد مکر و حسد | زان حسد دل را سیاهیها رسد | |
| خاک شو مردان حق را زیر پا | خاک بر سر کن حسد را همچو ما |