| کرد ویران خانه بهر گنج زر | وز همان گنجش کند معمورتر | |
| آب را ببرید و جو را پاک کرد | بعد از آن در جو روان کرد آب خورد | |
| پوست را بشکافت و پیکان را کشید | پوست تازه بعد از آنش بر دمید | |
| قلعه ویران کرد و از کافر ستد | بعد از آن بر ساختش صد برج و سد | |
| کار بی‌چون را که کیفیت نهد | اینک گفتم این ضرورت می‌دهد | |
| گه چنین بنماید و گه ضد این | جز که حیرانی نباشد کار دین | |
| نه چنان حیران که پشتش سوی اوست | بل چنان حیران و غرق و مست دوست | |
| آن یکی را روی او شد سوی دوست | وان یکی را روی او خود روی اوست | |
| روی هر یک می‌نگر می‌دار پاس | بوک گردی تو ز خدمت روشناس | |
| چون بسی ابلیس آدم‌روی هست | پس بهر دستی نشاید داد دست | |
| زانک صیاد آورد بانگ صفیر | تا فریبد مرغ را آن مرغ‌گیر | |
| بشنود آن مرغ بانگ جنس خویش | از هوا آید بیاید دام و نیش | |
| حرف درویشان بدزدد مرد دون | تا بخواند بر سلیمی زان فسون | |
| کار مردان روشنی و گرمیست | کار دونان حیله و بی‌شرمیست | |
| شیر پشمین از برای کد کنند | بومسیلم را لقب احمد کنند | |
| بومسیلم را لقب کذاب ماند | مر محمد را اولوا الالباب ماند | |
| آن شراب حق ختامش مشک ناب | باده را ختمش بود گند و عذاب |