| عشقهایی کز پی رنگی بود | عشق نبود عاقبت ننگی بود | |
| کاش کان هم ننگ بودی یکسری | تا نرفتی بر وی آن بد داوری | |
| خون دوید از چشم همچون جوی او | دشمن جان وی آمد روی او | |
| دشمن طاووس آمد پر او | ای بسی شه را بکشته فر او | |
| گفت من آن آهوم کز ناف من | ریخت این صیاد خون صاف من | |
| ای من آن روباه صحرا کز کمین | سر بریدندش برای پوستین | |
| ای من آن پیلی که زخم پیلبان | ریخت خونم از برای استخوان | |
| آنک کشتستم پی مادون من | می‌نداند که نخسپد خون من | |
| بر منست امروز و فردا بر ویست | خون چون من کس چنین ضایع کیست | |
| گر چه دیوار افکند سایه‌ی دراز | باز گردد سوی او آن سایه باز | |
| این جهان کوهست و فعل ما ندا | سوی ما آید نداها را صدا | |
| این بگفت و رفت در دم زیر خاک | آن کنیزک شد ز عشق و رنج پاک | |
| زانک عشق مردگان پاینده نیست | زانک مرده سوی ما آینده نیست | |
| عشق زنده در روان و در بصر | هر دمی باشد ز غنچه تازه‌تر | |
| عشق آن زنده گزین کو باقیست | کز شراب جان‌فزایت ساقیست | |
| عشق آن بگزین که جمله انبیا | یافتند از عشق او کار و کیا | |
| تو مگو ما را بدان شه بار نیست | با کریمان کارها دشوار نیست |