| کوزه‌ی چشم حریصان پر نشد | تا صدف قانع نشد پر در نشد | |
| هر که را جامه ز عشقی چاک شد | او ز حرص و عیب کلی پاک شد | |
| شاد باش ای عشق خوش سودای ما | ای طبیب جمله علتهای ما | |
| ای دوای نخوت و ناموس ما | ای تو افلاطون و جالینوس ما | |
| جسم خاک از عشق بر افلاک شد | کوه در رقص آمد و چالاک شد | |
| عشق جان طور آمد عاشقا | طور مست و خر موسی صاعقا | |
| با لب دمساز خود گر جفتمی | همچو نی من گفتنیها گفتمی | |
| هر که او از هم‌زبانی شد جدا | بی زبان شد گرچه دارد صد نوا | |
| چونک گل رفت و گلستان درگذشت | نشنوی زان پس ز بلبل سر گذشت | |
| جمله معشوقست و عاشق پرده‌ای | زنده معشوقست و عاشق مرده‌ای | |
| چون نباشد عشق را پروای او | او چو مرغی ماند بی‌پر وای او | |
| من چگونه هوش دارم پیش و پس | چون نباشد نور یارم پیش و پس | |
| عشق خواهد کین سخن بیرون بود | آینه غماز نبود چون بود | |
| آینت دانی چرا غماز نیست | زانک زنگار از رخش ممتاز نیست |