| ای فلک آهسته‌تر این دور چند | وی ز می آسوده‌تر اینجور چند | |
| از پس هر شامگهی چاشتیست | آخر برداشت فرو داشتیست | |
| در طبقات زمی افکنده بیم | زلزله الساعه شی عظیم | |
| شیفتن خاک سیاست نمود | حلقه زنجیر فلک را بسود | |
| باد تن شیفته درهم شکست | شیفته زنجیر فراهم گسست | |
| با که گرو بست زمین کز میان | باز گشاید کمر آسمان | |
| شام ز رنگ و سحر از بوی رست | چرخ ز چوگان ز می‌از گوی رست | |
| خاک در چرخ برین میزند | چرخ میان بسته کمین میزند | |
| حادثه چرخ کمین برگشاد | یک به یک اندام زمین برگشاد | |
| پیر فلک خرقه بخواهد درید | مهره گل رشته بخواهد برید | |
| چرخ به زیر آید و یکتا شود | چرخ زنان خاک به بالا شود | |
| رسته شود هر دو سر از درد ما | پاک شود هر دو ره از گرد ما | |
| هم فلک از شغل تو ساکن شود | هم زمی از مکر تو ایمن شود | |
| شرم گرفت انجم و افلاک را | چند پرستند کفی خاک را | |
| مار صفت شد فلک حلقه‌وار | خاک خورد مار سرانجام کار | |
| ای جگر خاک به خون از شما | کیست در این خاک برون از شما | |
| خاک در این خنبره غم چراست | رنگ خمش ازرق ماتم چراست | |
| گر بتوانید کمین ساختن | این گل ازین خم به در انداختن | |
| دامن ازین خنبره دودناک | پاک بشوئید به هفت آب و خاک | |
| خرقه انجم ز فلک برکشید | خط خرابی به جهان درکشید |