| نزل فرستنده زمان تا زمان | دل به دل و تن به تن و جان به جان | |
| گفتی ازان حجره که پرداختند | رخت عدم در عدم انداختند | |
| مرغ طرب نامه به پر باز بست | هفت پر مرغ ثریا شکست | |
| آتش مرغ سحر از بابزن | بر جگر خوش نمکان آب زن | |
| مرغ گران خواب‌تر از صبحگاه | پای فلک بسته‌تر از دست ماه | |
| حلقه در پرده بیگانگان | زلف پری حلقه دیوانگان | |
| در خم آن حلقه دل مشتری | تنگ‌تر از حلقه انگشتری | |
| تاختن آورده پریزادگان | همچو پری بر دل آزادگان | |
| بر ره دل شاخ سمن کاشته | خار بنوک مژه برداشته | |
| میوه دل نیشکر خدشان | گلبن جان نارون قدشان | |
| فندقه شکر و بادام تنگ | سبز خط از پسته عناب رنگ | |
| در شب خط ساخته سحر حلال | بابلی غمزه و هندوی خال | |
| هر نفس از غمزه و خالی چنان | گشته جهان بابل و هندوستان | |
| چون نظری چند پسندیده رفت | دل به زیارتگری دیده رفت | |
| غمزه زبان تیزتر از خارها | جهد گرهگیرتر از کارها | |
| شست کرشمه چو کماندار شد | تیر نینداخته بر کار شد | |
| باد مسیح از نفس دل رمید | آب حیات از دهن گل چکید | |
| گل چو سمن غالیه در گوش داشت | مه چو فلک غاشیه بر دوش داشت | |
| چون رخ و لب شکر و بادام ریخت | گل به حمایت به شکر در گریخت | |
| هر نظری جان جهانی شده | هر مژه بتخانه جانی شده |