ای به ازل بوده و نابوده ما
|
|
وی به ابد زنده و فرسوده ما
|
دور جنیبت کش فرمان تست
|
|
سفت فلک غاشیه گردان تست
|
حلقه زن خانه به دوش توایم
|
|
چون در تو حلقه به گوش توایم
|
داغ تو داریم و سگ داغدار
|
|
مینپذیرند شهان در شکار
|
هم تو پذیری که زباغ توایم
|
|
قمری طوق و سگ داغ توایم
|
بیطمعیم از همه سازندهای
|
|
جز تو نداریم نوازندهای
|
از پی تست اینهمه امید و بیم
|
|
هم تو ببخشای و ببخش ای کریم
|
چاره ما ساز که بی داوریم
|
|
گر تو برانی به که روی آوریم
|
این چه زبان وین چه زبان را نیست
|
|
گفته و ناگفته پشیمانیست
|
دل ز کجا وین پر و بال از کجا
|
|
من که و تعظیم جلال از کجا
|
جان به چه دل راه درین بحر کرد
|
|
دل به چه گستاخی ازین چشمه خورد
|
در صفتت گنگ فرو ماندهایم
|
|
من عرف الله فرو خواندهایم
|
چون خجلیم از سخن خام خویش
|
|
هم تو بیامرز به انعام خویش
|
پیش تو گر بی سر و پای آمدیم
|
|
هم به امید تو خدای آمدیم
|
یارشو ای مونس غمخوارگان
|
|
چاره کن ای چاره بیچارهگان
|
قافله شد واپسی ما ببین
|
|
ای کس ما بیکسی ما ببین
|
بر که پناهیم توئی بینظیر
|
|
در که گریزیم توئی دستگیر
|
جز در تو قبله نخواهیم ساخت
|
|
گر ننوازی تو که خواهد نواخت
|
دست چنین پیش که دارد که ما
|
|
زاری ازین بیش که دارد که ما
|
درگذر از جرم که خوانندهایم
|
|
چاره ما کن که پناهندهایم
|