| چنین بود تا بود بالا و زیر | بدانسان که بد گفت باید دلیر | |
| چنان واجب آمد به رای درست | که ترکیب اول چه بود از نخست | |
| چه افزایش و کاهش نو بنو | بنا بود پیشینه شد پیشرو | |
| نخستین سبب را در این تاروپود | بجوئیم از اجرام چرخ کبود | |
| بدین زیرکی جمعی آموزگار | نیارد به‌هم بعد از این روزگار | |
| ندانیم کز مادر این راه رنج | کرا پای خواهد فروشد به گنج | |
| بگوئید هر یک به فرهنگ خویش | که این کار از آغاز چون بود پیش | |
| به تقدیر و حکم جهان آفرین | نخست آسمان کرده شد با زمین | |
| بیا تا برون آوریم از نهفت | که اول بهار جهان چون شکفت | |
| چگونه نهادش بنا گر بنا؟ | چه بانگ آمد از ساز اول غنا؟ | |
| چو شاه این سخن را سرآغاز کرد | چنان گنج سربسته را باز کرد | |
| ز تاریخ آن کارگاه کهن | فروبست بر فیلسوفان سخن | |
| ولیکن نیوشنده را در جواب | سخن واجب آمد به فکر صواب | |
| چنان رفت رخصت به رای درست | کارسطو کند پیشوائی نخست |