| چنین تا یکی روز کاین چرخ پیر | برآورد گوهر ز دریای قیر | |
| دگر باره میدان شد آراسته | ز بیغولها نعره برخاسته | |
| ز لشگرگه روس بانگ جرس | به عیوق بر می‌شد از پیش و پس | |
| کشیدند صف قلب داران روس | وزان قلب آراسته چون عروس | |
| کهن پوستینی درآمد به چنگ | چو از ژرف دریا برآید نهنگ | |
| پیاده به کردار یکپاره کوه | ز پانصد سوارش فزونتر شکوه | |
| درشتی که چون پنجه را گرم کرد | به افشردن الماس را نرم کرد | |
| چو عفریتی از بهر خون آمده | ز دهلیز دوزخ برون آمده | |
| یکی سلسله بسته بر پای او | دراز و قوی هم به بالای او | |
| چو شیران وحشی در آن سلسله | جهان کرده پر شور و پر مشغله | |
| ز هر سو که جستی یک آماجگاه | زمین گشتی از زورمندیش چاه | |
| سلاحش نه جز آهنی سر به خم | کز او کوه را در کشیدی به هم | |
| ز هر سو بدان آهن مرد کش | به مردم کشی دست می‌کرد خوش | |
| ز سختی که بد خلقت خام او | سفن بسته کیمخت اندام او | |
| چو آوردی آهنگ بر کارزار | نکردی براو تیغ پولاد کار | |
| درآمد چنان اژدها باره‌ای | فرشته کشی آدمی خواره‌ای | |
| کسی را که دیدی گرفتی چو مور | به کندی سرش را به یک دست زور | |
| گرایش نکردی به کار دگر | گهی پای کندی ز تن گاه سر | |
| ز لشگرگه شه به نیروی دست | بسی خلق را پای و پهلو شکست | |
| جریده سواری توانا و چست | به کار مصاف اندر آمد درست |