| جهان گر چه زیر کمند آمدش | نکرد آنچه نادلپسند آمدش | |
| نیازرد کس را ز گردنکشان | پدید آورید ایمنی را نشان | |
| اگر نیز پهلو زنی را بکشت | ازو بهتری را قوی کرد پشت | |
| وگر بوم و شهری ز هم برگشاد | ازان به یکی شهر دیگر نهاد | |
| زمانه جز این بود نبیند صواب | که اینرا کند خوب و آنرا خراب | |
| سکندر که کرد آن عمارت گری | کجا تا کجا سد اسکندری | |
| ز پرگار چین تا حد قیروان | به درگاه او گشت پیکی روان | |
| وثیقت طلب کرد هر سروری | به زنهار خواهی ز هر کشوری | |
| از آن تحفه‌ها کان بود دلفریب | فرستاد هر کس به آیین و زیب | |
| جهاندار فرمود کز مشک ناب | نویسند هر جانبی را جواب | |
| ازان پس که چندی برآمد براین | سری چند زد آسمان بر زمین | |
| خدیو جهان در جهان تاختن | برآراست عزم سفر ساختن | |
| هنرنامه‌های عرب خوانده بود | در آن آرزو سالهامانده بود | |
| که چون در عجم دستگاهش بود | عرب نیز هندوی راهش بود | |
| همان کعبه را نیز بیند جمال | شود شاد از آن نقش فیروز فال | |
| چو ملک عجم رام شد شاه را | به ملک عرب راند بنگاه را | |
| به خروارها گنج زر بر گرفت | به عزم بیابان ره اندر گرفت | |
| سران عرب را زر افشان او | سرآورد بر خط فرمان او | |
| چو دیدند فیروزی لشکرش | عرب نیز گشتند فرمانبرش | |
| چنان تاخت بر کشور تازیان | کزو تازیان را نیامد زیان |