|
بیا ساقی آن شب‌چراغ مغان
|
|
بیاور ز من برمیاور فغان
|
|
چراغی کزو چشمها روشنست
|
|
چراغ دلم را ازو روغنست
|
|
بگو ای سخن کیمیای تو چیست
|
|
عیار ترا کیمیا ساز کیست
|
|
که چندین نگار از تو برساختند
|
|
هنوز از تو حرفی نپرداختند
|
|
اگر خانه خیزی قرارت کجاست
|
|
ور از در درائی دیارت کجاست
|
|
ز ما سر براری و با ما نی
|
|
نمائی به ما نقش و پیدا نی
|
|
عمل خانه دل به فرمان تست
|
|
زبان خود علمدار دیوان تست
|
|
ندانم چه مرغی بدین نیکوی
|
|
ز ما یادگاری که ماند توی
|
|
سخن بین چه عالیست بالای او
|
|
کسادی مبیناد کالای او
|
|
متاع گرانمایه کاسد مباد
|
|
وگر باد بر کام حاسد مباد
|
|
بیارای سخنگوی چابک سرای
|
|
بساط سخن را یکایک بجای
|
|
سخن ران ازان نامور خفتگان
|
|
فسونی فرو دم به آشفتگان
|