| برآورد خرمهره آواز شیر | دماغ از دم گاو دم گشت سیر | |
| چنان آمد از نای ترکی خروش | که از نای ترکان برآورد جوش | |
| طراقی که از مقرعه خاسته | برون رفته زین طاق آراسته | |
| روا رو برآمد ز راه نبرد | هزاهز در آمد به مردان مرد | |
| زمین گفتی از یکدیگر بردرید | سرافیل صور قیامت دمید | |
| غبار زمین بر هوا راه بست | عنان سلامت برون شد ز دست | |
| ز بس گرد بر تارک و ترک و زین | زمین آسمان آسمان شد زمین | |
| جگر تاب شد نعره‌های بلند | گلوگیر شد حلقه‌های کمند | |
| ز تاب نفس بر هوا بست میغ | جهان سوخت از آتش برق تیغ | |
| ز بس عطسه‌ی تیغ بر خون و خاک | دماغ هوا پر شد از جان پاک | |
| سپهدار ایران هم از صبح بام | بر آراست لشگر بسازی تمام | |
| نخستین صف میمنه ساز کرد | ز تیغ اژدها را دهن باز کرد | |
| صف میسره هم بر آراست چست | یکی کوه گفتی ز پولاد رست | |
| جناح آنچنان بست در پیشگاه | که پوشیده شد روی خورشید و ماه | |
| ز قلبی که چون کوه پولاد بود | پناهنده را قلعه آباد بود | |
| ز دیگر طرف لشگر آرای روم | بر آراست لشگر چو نحلی ز موم | |
| سلیح و سلب داد خواهنده را | قوی کرد پشت پناهنده را | |
| چپ و راست آراست از ترک و تیغ | چو آرایش گلشن از اشک میغ | |
| پس و پیش را کرد چون خاره کوه | بر انگیخت قلبی ثریا شکوه | |
| چو از هر دو سو لشگر آراستند | یلان سربسر مرد میخواستند |