| بیا ساقی آن راحت‌انگیز روح | بده تا صبوحی کنم در صبوح | |
| صبوحی که بر آب کوثر کنم | حلالست اگر تا به محشر کنم | |
| جهان در بدو نیک پروردنست | بسی نیک و بدهاش در گردنست | |
| شب و روز از این پرده نیلگون | بسی بازی چابک آرد برون | |
| گر آید ز من بازیی دلپذیر | هم از بازی چرخ گردنده گیر | |
| ز نیرنگ این پرده دیر سال | خیالی شدم چون نبازم خیال | |
| برآنم که این پرده خالی کنم | درین پرده جادو خیالی کنم | |
| خیالی برانگیزم از پیکری | که نارد چنان هیچ بازیگری | |
| نخست آنچنان کردم آغاز او | که سوز آورد نغمه ساز او | |
| چنان گفتم از هر چه دیدم شگفت | که دل راه باور شدش برگرفت | |
| حسابی که بود از خرد دوردست | سخن را نکردم بر او پای بست | |
| پراکنده از هر دری دانه‌ای | برآراستم چون صنم خانه‌ای | |
| بنا به اساسی نهادم نخست | که دیوار ان خانه باشد درست | |
| به تقدیم و تأخیر بر من مگیر | که نبود گزارنده را زان گزیر | |
| در ارتنگ این نقش چینی پرند | قلم نیست برمانی نقشبند | |
| چو می‌کردم این داستان را بسیچ | سخن راست رو بود و ره پیچ پیچ | |
| اثرهای آن شاه آفاق گرد | ندیدم نگاریده در یک نورد | |
| سخنها که چون گنج آگنده بود | به هر نسختی در پراکنده بود | |
| ز هر نسخه برداشتم مایه‌ها | برو بستم از نظم پیرایه‌ها | |
| زیادت ز تاریخهای نوی | یهودی و نصرانی و پهلوی |