| آن ذوق نشد هنوزت از یاد | کز حاجت خلق باشی آزاد | |
| تا هست به چون خودی نیازت | با سوز بود همیشه سازت | |
| آنگاه رسی به سر بلندی | کایمن شوی از نیازمندی | |
| هان تا سگ نان کس نباشی | یا گریه خوان کس نباشی | |
| چون مشعله دسترنج خود خور | چون شمع همیشه گنج خود خور | |
| تا با تو به سنت نظامی | سلطان جهان کند غلامی |