| زخمی به زبان همی فروشی | من سوختم و تو بر نجوشی | |
| نه هر که زبان دراز دارد | زخم از تن خویش باز دارد | |
| سوسن از سر زبان درازی | شد در سر تیغ و تیغ بازی | |
| یاری که بود مرا خریدار | هم بر رخ او بود پدیدار | |
| آنچه از تو مرا در این مقامست | بنمای مرا که تا کدامست | |
| این است که عهد من شکستی؟ | در عهده دیگری نشستی | |
| با من به زبان فریب سازی | با او به مراد عشق بازی | |
| گر عاشقی آه صادقت کو | با من نفس موافقت کو | |
| در عشق تو چون موافقی نیست | این سلطنتست عاشقی نیست | |
| تو فارغ از آنکه بی دلی هست | و اندوه ترا معاملی هست | |
| من دیده به روی تو گشاده | سر بر سر کوی تو نهاده | |
| بر قرعه چار حد کویت | فالی زنم از برای رویت | |
| آسوده کسی که در تو بیند | نه آنکه بروز من نشیند | |
| خرم نه مرا توانگری را | کو دارد چون تو گوهری را | |
| باغ ارچه ز بلبلان پرآبست | انجیر نواله غرابست | |
| آب از دل باغبان خورد نار | باشد که خورد چو نقل بیمار | |
| دیریست که تا جهان چنین است | محتاج تو گنج در زمین است | |
| کی می‌بینم که لعل گلرنگ؟ | بیرون جهد از شکنجه سنگ | |
| وآنماه کز اوست دیده را نور | گردد ز دهان اژدها دور | |
| زنبور پریده شهد مانده | خازن شده ماه و مهد مانده |