| رفتند کیان و دین پرستان | ماندند جهان به زیر دستان | |
| این قوم کیان و آن کیانند | بر جای کیان نگر کیانند | |
| هم پایه آن سران نگردی | الا به طریق نیک مردی | |
| نیکی کن و از بدی بیندیش | نیک آید نیک را فرا پیش | |
| بد با تو نکرد هر که بد کرد | کان بد به یقین به جای خود کرد | |
| نیکی بکن و به چه در انداز | کز چه به تو روی برکند باز | |
| هر نیک و بدی که در نوائیست | در گنبد عالمش صدائیست | |
| با کوه کسی که راز گوید | کوه آنچه شنید باز گوید |