| قاصد بشد و خزینه را برد | یک یک به خزینه‌دار بسپرد | |
| وانگه به کلید خوش زبانی | بگشاد خزینه نهانی | |
| کین شاهسوار شیر پیکر | روی عربست و پشت لشگر | |
| صاحب تبع و بلندنام است | اسباب بزرگیش تمام است | |
| گر خون‌طلبی چو آب ریزد | ور زر گوئی چو خاک بیزد | |
| هم زو برسی به یاوری‌ها | هم باز رهی ز داوریها | |
| قاصد چو بسی سخن درین راند | مسکین پدر عروس در ماند | |
| چندانکه به گرد کار برگشت | اقرارش ازین قرار نگذشت | |
| بر کردن آن عمل رضا داد | مه را به دهان اژدها داد | |
| چون روز دیگر عروس خورشید | بگرفت به دست جام جمشید | |
| بر سفت عرب غلام روسی | افکند مصلی عروسی | |
| آمد پدر عروس در کار | آراست به گنج کوی و بازار | |
| داماد و دیگر گروه را خواند | بر پیش گه نشاط بنشاند | |
| آئین سرور و شاد کامی | بر ساخت به غایت تمامی | |
| بر رسم عرب به هم نشستند | عقدی که شکسته بازبستند | |
| طوفان درم بر آسمان رفت | در شیر بها سخن به جان رفت | |
| بر حجله آن بت دلاویز | کردند به تنگها شکرریز | |
| وآن تنگ دهان تنگ روزی | چون عود و شکر به عطر سوزی | |
| عطری ز بخار دل برانگیخت | واشگی چو گلاب تلخ می‌ریخت | |
| لعل آتش و جزعش آب می‌داد | این غالیه وان گلاب می‌داد |