| لیلی پس پرده عماری | در پرده‌دری ز پرده داری | |
| از پرده نام و ننگ رفته | در پرده نای و چنگ رفته | |
| نقل دهن غزل سرایان | ریحانی مغز عطر سایان | |
| در پرده عاشقان خنیده | زخم دف مطربان چشیده | |
| افتاده چو زلف خویش درتاب | بی‌مونس و بیقرار و بیخواب | |
| مجنون رمیده نیز در دشت | سرگشته چو بخت خویش می‌گشت | |
| بی‌عذر همی دوید عذرا | در موکب وحشیان صحرا | |
| بوری به هزار زور می‌راند | بیتی به هزار درد می‌خواند | |
| بر نجد شدی ز تیر وجدی | شیخانه ولی نه شیخ نجدی | |
| بر زخمه عشق کوفتی پای | وز صدمه آه روفتی جای | |
| هر عاشق کاه وی شنیدی | هر جامه که داشتی دریدی | |
| از نرم‌دلان ملک آن بوم | بود آهنی آب داده چون موم | |
| نوفل نامی که از شجاعت | بود آنطرفش به زیر طاعت | |
| لشگر شکنی به زخم شمشیر | در مهر غزال و در غضب شیر | |
| هم حشمت گیر و هم حشم‌دار | هم دولتمند و هم درم‌دار | |
| روزی ز سر قوی سلاحی | آمد به شکار آن نواحی | |
| در رخنه غارهای دلگیر | می‌گشت به جستجوی نخجیر | |
| دید آبله پای دردمندی | بر هر موئی ز مویه‌بندی | |
| محنت زده غریب و رنجور | دشمن کامی ز دوستان دور | |
| وحشی شده از میان مردم | وحشی دو سه اوفتاده دردم |