| پس پرده درید و آه برداشت | سوی در و دشت راه برداشت | |
| می‌زیست به رنج و ناتوانی | می‌مرد کدام زندگانی | |
| چون گرم شدی به عشق وجدش | بردی به نشاط گاه نجدش | |
| برنجد شدی چو شیر سرمست | آهن بر پای و سنگ بر دست | |
| چون برزدی از نفیر جوشی | گفتی غزلی به هر خروشی | |
| از هر طرفی خلایق انبوه | نظاره شدی به گرد آن کوه | |
| هر نادره‌ای کز او شنیدند | در خاطر و در قلم کشیدند | |
| بردند به تحفه‌ها در آفاق | زان غنیه غنی شدند عشاق |