| گو یارب از این گزاف کاری | توفیق دهم به رستگاری | |
| رحمت کن و در پناهم آور | زین شیفتگی به راهم آور | |
| دریاب که مبتلای عشقم | و آزاد کن از بلای عشقم | |
| مجنون چو حدیث عشق بشنید | اول بگریست پس بخندید | |
| از جای چو مار حلقه برجست | در حلقه زلف کعبه زد دست | |
| می‌گفت گرفته حلقه در بر | کامروز منم چو حلقه بر در | |
| در حلقه عشق جان فروشم | بی‌حلقه او مباد گوشم | |
| گویند ز عشق کن جدائی | کاینست طریق آشنائی | |
| من قوت ز عشق می‌پذیرم | گر میرد عشق من بمیرم | |
| پرورده عشق شد سرشتم | جز عشق مباد سرنوشتم | |
| آن دل که بود ز عشق خالی | سیلاب غمش براد حالی | |
| یارب به خدائی خدائیت | وانگه به کمال پادشائیت | |
| کز عشق به غایتی رسانم | کو ماند اگر چه من نمانم | |
| از چشمه عشق ده مرا نور | واین سرمه مکن ز چشم من دور | |
| گرچه ز شراب عشق مستم | عاشق‌تر ازین کنم که هستم | |
| گویند که خو ز عشق واکن | لیلی‌طلبی ز دل رها کن | |
| یارب تو مرا به روی لیلی | هر لحظه بده زیاده میلی | |
| از عمر من آنچه هست بر جای | بستان و به عمر لیلی افزای | |
| گرچه شده‌ام چو مویش از غم | یک موی نخواهم از سرش کم | |
| از حلقه او به گوشمالی | گوش ادبم مباد خالی |