| آنها که در این عمل رئیسند | بر خاک تو عبده نویسند | |
| مستوفی عقل و مشرف رای | در مملکت تو کار فرمای | |
| دولت که نشانه مراد است | در حق تو صاحب اعتقاد است | |
| نصرت که عدو ازو گریزد | از سایه دولت تو خیزد | |
| گوئی علمت که نور دیده است | از دولت و نصرت آفریده است | |
| با هر که به حکم هم نبردی | بندی کمر هزار مردی | |
| بی‌آنکه به خون کنی برش را | در دامنش افکنی سرش را | |
| وآنکس که نظر بدو رسانی | بر تخت سعادتش نشانی | |
| بر فتح نویسی آیتش را | واباد کنی ولایتش را | |
| گرچه نظر تو بر نظامی | فرخنده شد از بلند نامی | |
| او نیز که پاسبان کویست | بر دولت تو خجسته رویست | |
| مرغی که همای نام دارد | چون فرخی تمام دارد | |
| این مرغ که مهر تست مایه‌ش | نشگفت که فرخست سایه‌ش | |
| هر مرغ که مرغ صبحگاهست | ورد نفسش دعای شاهست | |
| با رفعت و قدر نام دارد | بر فتح و ظفر مقام دارد | |
| با رفعت و قدر باد جاهت | با فتح و ظفر سریر و گاهت | |
| عالم همه ساله خرم از تو | معزول مباد عالم از تو | |
| اقبال مطیع و یار بادت | توفیق رفیق کار بادت | |
| چشم همه دوستان گشاده | از دولت شاه و شاهزاده |