| گر لطف کنی و گر کنی قهر | پیش تو یکی است نوش یا زهر | |
| شک نیست در اینکه من اسیرم | کز لطف زیم ز قهر میرم | |
| یا شربت لطف دار پیشم | یا قهر مکن به قهر خویشم | |
| گر قهر سزای ماست آخر | هم لطف برای ماست آخر | |
| تا در نقسم عنایتی هست | فتراک تو کی گذارم از دست | |
| وآن دم که نفس به آخر آید | هم خطبه نام تو سراید | |
| وآن لحظه که مرگ را بسیجم | هم نام تو در حنوط پیچم | |
| چون گرد شود وجود پستم | هرجا که روم تو را پرستم | |
| در عصمت اینچنین حصاری | شیطان رجیم کیست باری | |
| چون حرز توام حمایل آمود | سرهنگی دیو کی کند سود | |
| احرام گرفته‌ام به کویت | لبیک زنان به جستجویت | |
| احرام شکن بسی است زنهار | ز احرام شکستنم نگهدار | |
| من بیکس و رخنها نهانی | هان ای کس بیکسان تو دانی | |
| چون نیست به جز تو دستگیرم | هست از کرم تو ناگزیرم | |
| یک ذره ز کیمیای اخلاص | گر بر مس من زنی شوم خاص | |
| آنجا که دهی ز لطف یک تاب | زر گردد خاک و در شود آب | |
| من گر گهرم و گر سفالم | پیرایه توست روی مالم | |
| از عطر تو لافد آستینم | گر عودم و گر درمنه اینم | |
| پیش تو نه دین نه طاعت آرم | افلاس تهی شفاعت آرم | |
| تا غرق نشد سفینه در آب | رحمت کن و دستگیر و دریاب |