| به پیروزی چو بر پیروزه گون تخت | عروس صبح را پیروز شد بخت | |
| جهان رست از مرقع پاره کردن | عروس عالم از زر یاره کردن | |
| شه از بهر عروس آرایشی ساخت | که خور از شرم آن آرایش انداخت | |
| هزار اشتر سیه چشم و جوان سال | سراسر سرخ موی و زرد خلخال | |
| هزار اسب مرصع گوش تا دم | همه زرین ستام و آهنین سم | |
| هزاره استر ستاره چشم و شبرنگ | که دوران بود با رفتارشان لنگ | |
| هزاران لعبتان نار پستان | به رخ هر یک چراغ بت‌پرستان | |
| هزاران ماهرویان قصب‌پوش | همه در در کلاه و حلقه در گوش | |
| ز صندوق و خزینه چند خروار | همه آکنده از لولوی شهوار | |
| ز مفرشها که پردیبا و زر بود | ز صد بگذر که پانصد بیشتر بود | |
| همه پر زر و دیباهای چینی | کز آنسان در جهان اکنون نه بینی | |
| چو طاوسان زرین ده عماری | به هر طاوس در کبکی بهاری | |
| یکی مهدی به زر ترکیب کرده | ز بهر خاص او ترتیب کرده | |
| ز حد بیستون تا طاق گرا | جنیبتها روان با طوق و هرا | |
| زمین را عرض نیزه تنگ داده | هوا را موج بیرق رنگ داده | |
| همه ره موکب خوبان چون شهد | عماری در عماری مهد در مهد | |
| شکرریزان عروسان بر سر راه | قصبهای شکرگون بسته بر ماه | |
| پریچهره بتان شوخ دلبند | ز خال و لب سرشته مشک با قند | |
| بگرد فرق هر سرو بلندی | عراقی‌وار بسته فرق‌بندی | |
| به پشت زین بر اسبان روانه | ز گیسو کرده مشگین تازیانه |