| دوشه را در زفاف خسروانه | فراوان شرطها شد در میانه | |
| حدیث آن عروس و شاه فرخ | که اهل روم را چون داد پاسخ | |
| همان لشگر کشیدن با نیاطوس | جناح آراستن چون پر طاوس | |
| نگویم چون دگر گوینه‌ای گفت | که من بیدارم ار پوینده‌ای خفت | |
| چو من نرخ کسان را بشکنم ساز | کسی نرخ مرا هم بشکند باز |