| چنین فصلی بدین عاشق نوازی | خطا باشد خطا بی‌عشق بازی | |
| خرامان خسرو و شیرین و شب و روز | بهر نزهت گهی شاد و دل‌افروز | |
| گهی خوردند می در مرغزاری | گهی چیدند گل در کوهساری | |
| ریاحین بر ریاحین باده در دست | به شهرود آمدند آن روز سرمست | |
| جنیبت بر لب شهرود بستند | به بانک رود و رامشگر نشستند | |
| حلاوتهای شیرین شکرخند | نی شهرود را کرده نی قند | |
| همان رونق ز خوبیش آن طرف را | که از باران نیسانی صدف را | |
| عبیر ارزان ز جعد مشکبیزش | شکر قربان ز لعل شهد خیزش | |
| از بس خنده که شهدش بر شکر زد | به خوزستان شد افغان طبرزد | |
| قد چون سروش از دیوان شاهی | به گلبن داده تشریف سپاهی | |
| چو گل بر نرگسش کرده نظاره | به دندان کرده خود را پاره پاره | |
| سمن کز خواجگی بر گل زدی دوش | غلام آن بنا گوش از بن گوش |