| ز تاریخ کهن سالان آن بوم | مرا این گنج نامه گشت معلوم | |
| کهن سالان این کشور که هستند | مرا بر شقه این شغل بستند | |
| نیارد در قبولش عقل سستی | که پیش عاقلان دارد درستی | |
| نه پنهان بر درستیش آشکار است | اثرهائی کز ایشان یادگار است | |
| اساس بیستون و شکل شبدیز | همیدون در مداین کاخ پرویز | |
| هوسکاری آن فرهاد مسکین | نشان جوی شیر و قصر شیرین | |
| همان شهر و دو آب خوشگوارش | بنای خسرو و جای شکارش | |
| حدیث باربد با ساز دهرود | همان آرام گاه شه به شهرود | |
| حکیمی کاین حکایت شرح کردست | حدیث عشق از ایشان طرح کردست | |
| چو در شصت اوفتادش زندگانی | خدنگ افتادش از شست جوانی | |
| به عشقی در که شست آمد پسندش | سخن گفتن نیامد سودمندش | |
| نگفتم هر چه دانا گفت از آغاز | که فرخ نیست گفتن گفته را باز | |
| در آن جزوی که ماند از عشقبازی | سخن راندم نیت بر مرد غازی |