در ستایش طغرل ارسلان

جهان را خاص این صاحبقران کن فلک را یار این گیتی ستان کن
ممتع دارش از بخت و جوانی ز هر چیزش فزون ده زندگانی
مبادا دولت از نزدیک او دور مبادا تاج را بی‌فرق او نور
فراخی باد از اقبالش جهان را ز چترش سربلندی آسمان را
مقیم جاودانی باد جانش حریم زندگانی آستانش