در مدح

نظر که با همه داری به چشم بخشایش		درر که بر همه باری ز ابر کف کریم
مرا دوبار نوازش کن و کرم فرما		یکی به موجب خدمت یکی به حق قدیم

□

آن ستمدیده ندیدی که به خونخواره چه گفت		ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم
گله از دست ستمکار به سلطان گویند		چون ستمکار تو باشی گله پیش که بریم؟

□

خلق در ملک خدای از همه جنسی باشد		حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم
گر کسی را عملی هست و امیدی دارد		ما گداییم درین ملک نه بازرگانیم

□

گر بدانستی که خواهد مرد ناگه در میان		جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشتن
خرم آنکو خورد و بخشید و پریشان کرد و رفت		تا چنین افسون ندانی دست بر افعی مزن

□

اگر گویندش اندر نار جاوید		بخواهی ماند با فرعون و هامان
چنان سختش نیاید صاحب جاه		که گویندش مرو فردا به دیوان
دو بهر از دینش ار معدوم گردد		نیاید در ضمیرش هیچ نقصان
برآید جانش از محنت به بالا		گر از رسمش به زیر آید منی نان

□

نکویی بابدان کردن وبالست		ندانند این سخن جز هوشمندان
ز بهر آنکه با گرگان نکویی		بدی باشد به حال گوسفندان