| آن دست بر تضرع و این روی بر زمین | آن چشم بر اشارت و این گوش بر ندا | |
| مردان راهت از نظر خلق در حجاب | شب در لباس معرفت و روز در قبا | |
| فرخنده طالعی که کنی یاد او به خیر | برگشته دولتی که فرامش کند تو را | |
| چندین هزار سکه‌ی پیغمبری زده | الهامش از جلیل و پیامش از جبرئیل | |
| رایش نه از طبیعت و نطقش نه از هوی | رایش نه از طبیعت و نطقش نه از هوی | |
| در نعت او زبان فصاحت که را رسد؟ | خود پیش آفتاب چه پرتو دهد سها؟ | |
| دانی که در بیان اذاالشمس کورت | معنی چه گفته‌اند بزرگان پارسا؟ | |
| یعنی وجود خواجه سر از خاک برکند | خورشید و ماه را نبود آن زمان ضیا | |
| ای برترین مقام ملائک بر آسمان | با منصب تو زیرترین پایه‌ی علا | |
| شعر آورم به حضرت عالیت زینهار | با وحی آسمان چه زند سحر مفتری؟ | |
| یارب به دست او که قمر زان دو نیم شد | تسبیح گفت در کف میمون او حصا | |
| کافتادگان شهوت نفسیم دست گیر | ارفق بمن تجاوز واغفر لمن عصا | |
| تریاق در دهان رسول آفریده حق | صدیق را چه غم بود از زهر جانگزا؟ | |
| ای یار غار سید و صدیق نامور | مجموعه‌ی فضائل و گنجینه‌ی صفا | |
| مردان قدم به صحبت یاران نهاده‌اند | لیکن نه همچنانکه تو در کام اژدها | |
| یار آن بود که مال و تن و جان فدا کند | تا در سبیل دوست به پایان برد وفا | |
| دیگر عمر که لایق پیغمبری بدی | گر خواجه‌ی رسل نبدی ختم انبیا | |
| سالار خیل خانه‌ی دین صاحب رسول | سردفتر خدای پرستان بی‌ریا | |
| دیوی که خلق عالمش از دست عاجزند | عاجز در آنکه چون شود از دست وی رها؟ | |
| دیگر جمال سیرت عثمان که برنکرد | در پیش روی دشمن قاتل سر از حیا |