| به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست | عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست | |
| به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح | تا دل مرده مگر زنده کنی کاین دم ازوست | |
| نه فلک راست مسلم نه ملک را حاصل | آنچه در سر سویدای بنی‌آدم ازوست | |
| به حلاوت بخورم زهر که شاهد ساقیست | به ارادت ببرم درد که درمان هم ازوست | |
| زخم خونینم اگر به نشود به باشد | خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم ازوست | |
| غم و شادی بر عارف چه تفاوت دارد | ساقیا باده بده شادی آن کاین غم ازوست | |
| پادشاهی و گدایی بر ما یکسانست | که برین در همه را پشت عبادت خم ازوست | |
| سعدیا گر بکند سیل فنا خانه‌ی دل | دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست |