سه کس را شنیدم که غیبت رواست | وز این درگذشتی چهارم خطاست | |
یکی پادشاهی ملامت پسند | کز او بر دل خلق بینی گزند | |
حلال است از او نقل کردن خبر | مگر خلق باشند از او بر حذر | |
دوم پرده بر بی حیائی متن | که خود میدرد پرده بر خویشتن | |
ز حوضش مدار ای برادر نگاه | که او میدرافتد به گردن به چاه | |
سوم کژ ترازوی ناراست خوی | ز فعل بدش هرچه دانی بگوی |