| پر از میوه و سایه ور چون رزند | نه چون ما سیهکار و ازرق رزند | |
| بخود سر فرو برده همچون صدف | نه مانند دریا برآورده کف | |
| نه مردم همین استخوانند و پوست | نه هر صورتی جان معنی در اوست | |
| نه سلطان خریدار هر بنده‌ای است | نه در زیر هر ژنده‌ای زنده‌ای است | |
| اگر ژاله هر قطره‌ای در شدی | چو خرمهره بازار از او پر شدی | |
| چو غازی به خود بر نبندند پای | که محکم رود پای چوبین ز جای | |
| حریفان خلوت سرای الست | به یک جرعه تا نفخه‌ی صورمست | |
| به تیغ از غرض بر نگیرند چنگ | که پرهیز و عشق آبگینه‌ست و سنگ |