| کریم السجایا جمیل الشیم | نبی البرایا شفیع الامم | |
| امام رسل، پیشوای سبیل | امین خدا، مهبط جبرئیل | |
| شفیع الوری، خواجه بعث و نشر | امام الهدی، صدر دیوان حشر | |
| کلیمی که چرخ فلک طور اوست | همه نورها پرتو نور اوست | |
| یتیمی که ناکرده قرآن درست | کتب خانه‌ی چند ملت بشست | |
| چو عزمش برآهخت شمشیر بیم | به معجز میان قمر زد دو نیم | |
| چو صیتش در افواه دنیا فتاد | تزلزل در ایوان کسری فتاد | |
| به لاقامت لات بشکست خرد | به اعزاز دین آب عزی ببرد | |
| نه از لات و عزی برآورد گرد | که تورات و انجیل منسوخ کرد | |
| شبی بر نشست از فلک برگذشت | به تمکین و جاه از ملک برگذشت | |
| چنان گرم در تیه قربت براند | که در سدره جبریل از او بازماند | |
| بدو گفت سالار بیت‌الحرام | که ای حامل وحی برتر خرام | |
| چو در دوستی مخلصم یافتی | عنانم ز صحبت چرا تافتی؟ | |
| بگفتا فراتر مجالم نماند | بماندم که نیروی بالم نماند | |
| اگر یک سر مو فراتر پرم | فروغ تجلی بسوزد پرم | |
| نماند به عصیان کسی در گرو | که دارد چنین سیدی پیشرو | |
| چه نعت پسندیده گویم تورا؟ | علیک السلام ای نبی الوری | |
| درود ملک بر روان تو باد | بر اصحاب و بر پیروان تو باد | |
| نخستین ابوبکر پیر مرید | عمر، پنجه بر پیچ دیو مرید | |
| خردمند عثمان شب زنده‌دار | چهارم علی، شاه دلدل سوار |