دیدی ای دل که دگر باره چه آمد پیشم
|
|
چه کنم با که بگویم چه خیال اندیشم؟
|
کاش بر من نرسیدی ستم عشق رخت
|
|
که فرو مانده به حال دل تنگ خویشم
|
دلبرا نازده در مار سر زلف تو دست
|
|
چه کند کژدم هجران تو چندین نیشم
|
همچو دف میخورم از دست جفای تو قفا
|
|
چنگوار از غم هجران تو سر در پیشم
|
آبرویم چه بری آتش عشقم بنشان
|
|
کمتر از خاکم و بر باد مده زین بیشم
|
گر به جان ناز کنی گر نکنم در رویت
|
|
تا بدانی که توانگر دلم ار درویشم
|
دم به دم در دلم آید که دم کفر زنم
|
|
تا به جان فتنهی آن طرهی کافر کیشم
|
عقل دیوانه شد از سعدی دیوانه مزاج
|
|
با پریشانی از آن بر سر حال خویشم
|