چه درد دلست اینچه من درفتادم
|
|
که در دام مهر تو دلبر فتادم؟
|
چه بد کرده بودم که ناگه ازینسان
|
|
به دست تو شوخ ستمگر فتادم؟
|
مرا با چنین دل سر عشقبازی
|
|
نبود اختیاری ولی درفتادم
|
به میدان عشق تو در اسب سودا
|
|
همی تاختم تیز و در سر فتادم
|
بدینگونه هرگز نیفتادم ارچه
|
|
درین شیوه صد بار دیگر فتادم
|
ز غرقاب این غم، رهایی نیابم
|
|
که در موج دیده چو لنگر فتادم
|
خیال لب و روی و خلاش بدیدم
|
|
به سر در گل و مشک و شکر فتادم
|
بلغزید دستم از آن زلف مشکین
|
|
بدان خاک مشکین به چه درفتادم
|
دران چاه جانم خوش افتاد لیکن
|
|
ز بدبختی خویش بر در فتادم
|
به طالع همی خورده سعدی همه عمر
|
|
که بودی تو غمخوار و غمخور فتادم
|