| مرحبا ای هدهد هادی شده | در حقیقت پیک هر وادی شده | |
| ای به سر حد سبا سیر تو خوش | با سلیمان منطق الطیر تو خوش | |
| صاحب سر سلیمان آمدی | از تفاخر تا جور زان آمدی | |
| دیو را در بند و زندان باز دار | تا سلیمان را تو باشی رازدار | |
| دیو را وقتی که در زندان کنی | با سلیمان قصد شادروان کنی | |
| خه خه‌ای موسیچه‌ی موسی صفت | خیز موسیقار زن در معرفت | |
| گردد از جان مرد موسیقی شناس | لحن موسیقی خلقت را سپاس | |
| همچو موسی دیده‌ی آتش ز دور | لاجرم موسیچه‌ی بر کوه طور | |
| هم ز فرعون بهیمی دور شو | هم به میقات آی و مرغ طور شو | |
| پس کلام بی‌زفان و بی‌خروشان | فهم کن بی‌عقل بشنو نه به گوش | |
| مرحبا ای طوطی طوبی نشین | حله درپوشیده طوقی آتشین | |
| طوق آتش از برای دوزخیست | حله از بهر بهشتی و سخیست | |
| چون خلیل آن کس که از نمرود رست | خوش تواند کرد بر آتش نشست | |
| سر بزن نمرود را همچون قلم | چون خلیل اله در آتش نه قدم | |
| چون شدی از وحشت نمرود پاک | حله پوش، از آتشین طوقت چه باک | |
| خه خه‌ای کبک خرامان در خرام | خوش خوشی از کوه عرفان در خرام | |
| قهقهه در شیوه‌ی این راه زن | حلقه بر سندان دار الله زن | |
| کوه خود در هم گداز از فاقه‌ای | تا برون آید ز کوهت ناقه‌ای | |
| چون مسلم ناقه‌ی یابی جوان | جوی شیر و انگبین بینی روان | |
| ناقه می‌ران گر مصالح آیدت | خود به استقبال صالح آیدت |