سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد
|
|
به جان گر صحبت جانان برآید رایگان باشد
|
مغیلان چیست تا حاجی عنان از کعبه برپیچد
|
|
خسک در راه مشتاقان بساط پرنیان باشد
|
ندارد با تو بازاری مگر شوریده اسراری
|
|
که مهرش در میان جان و مهرش بر دهان باشد
|
پری رویا چرا پنهان شوی از مردم چشمم
|
|
پری را خاصیت آنست کز مردم نهان باشد
|
نخواهم رفتن از دنیا مگر در پای دیوارت
|
|
که تا در وقت جان دادن سرم بر آستان باشد
|
گر از رای تو برگردم بخیل و ناجوانمردم
|
|
روان از من تمنا کن که فرمانت روان باشد
|
به دریای غمت غرقم گریزان از همه خلقم
|
|
گریزد دشمن از دشمن که تیرش در کمان باشد
|
خلایق در تو حیرانند و جای حیرتست الحق
|
|
که مه را بر زمین بینند و مه بر آسمان باشد
|
میانت را و مویت را اگر صد ره بپیمایی
|
|
میانت کمتر از مویی و مویت تا میان باشد
|
به شمشیر از تو نتوانم که روی دل بگردانم
|
|
و گر میلم کشی در چشم میلم همچنان باشد
|
چو فرهاد از جهان بیرون به تلخی میرود سعدی
|
|
ولیکن شور شیرینش بماند تا جهان باشد
|