شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد
|
|
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد
|
عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت
|
|
به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد
|
ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت
|
|
که محب صادق آنست که پاکباز باشد
|
به کرشمه عنایت نگهی به سوی ما کن
|
|
که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد
|
سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم
|
|
به کدام دوست گویم که محل راز باشد
|
چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی
|
|
تو صنم نمیگذاری که مرا نماز باشد
|
نه چنین حساب کردم چو تو دوست میگرفتم
|
|
که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد
|
دگرش چو بازبینی غم دل مگوی سعدی
|
|
که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد
|
قدمی که برگرفتی به وفا و عهد یاران
|
|
اگر از بلا بترسی قدم مجاز باشد
|